τηλεθάω

Α

1. (για δένδρα και φυτά) θάλλω, ακμάζω, είμαι γεμάτος φύλλα, άνθη ή καρπούς (α. «ὕλη τηλεθόωσα», Ομ. Ιλ.

β. «ἐλαῑαι τηλεθόωσαι», Ομ. Οδ.

γ. «κισσὸς ἄνθεσι τηλεθάων», Ομ. Ιλ.)

2. μτφ. α) ακμαίος, γεμάτος ζωντάνια («παῑδας...τηλεθάοντας», Ομ. Ιλ.)

β) πλούσιος, άφθονος («χαίτην τηλεθόωσαν», Ομ. Ιλ.)

[ΕΤΥΜΟΛ. Ο τ. έχει σχηματιστεί από το θ. θηλ- τού παρακμ. τέ-θηλ-α τού θάλλω με εκφραστικό επίθημα -εθά-ω και ανομοίωση τών δασέων: τηλ-εθά-ω < *θηλ-εθά-ω (πρβλ. τάφος* < θ. θαφ-)].